Η νέα Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ. Τι μας κρύβει.

Του Πέτρου Χασάπη
Η καρδιά της διακήρυξης του Νέου ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα, είναι το πιο κάτω βασικό δίλημμα της νέας εποχής, όπως το ονομάζει:

«Ή ο γερασμένος κόσμος του ύστερου καπιταλισμού θα εξακολουθεί να καταστρέφει εκατομμύρια ανθρώπους, κοινωνίες, λαούς, το κλίμα, την ίδια τη γη, το κοινό μας σπίτι. Ή οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ενός νέου διαφωτισμού, ενός νέου ανθρωπισμού και πολιτισμού, μιας ευρύτατης κοινωνικής συμμαχίας και αντίστασης, με την Αριστερά σε θέση ευθύνης και μάχης ανάμεσά τους, θα βάλουν φραγμό στην καταστροφή, θα αλλάξουν τη ροή της ιστορίας προς τη κοινωνική χειραφέτηση».

Προσέξτε όμως να δείτε τι κάνει ο «ποιητής»:

Πρώτον, αποφεύγει να προφέρει τη λέξη «παγκοσμιοποίηση» (που σημαίνει ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και μεταναστών), την οποία στην πράξη υπηρετεί, ενώ αφήνει τους αφελείς να την εννοήσουν.
Δεύτερον αποφεύγει να κάνει λόγο για διεθνή νεοφιλελεύθερη οικονομική ελίτ, στην οποία κλείνει το μάτι (δηλαδή το πραγματικό αφεντικό), αλλά αφήνει τους αφελείς να την υποθέσουν.
Τρίτον, εξακολουθεί να θεωρεί κοινωνία και πολιτική δύο διαφορετικά πράγματα “κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις” λέει, και αφήνει τους αφελείς να πιστέψουν ότι τα ταυτίζει. Στην πράξη όμως εξακολουθεί την παλιά αριστερή αντίληψη, να θεωρεί την οργανωμένη πολιτική, δηλαδή το κράτος “πατερούλη” και νομέα της κοινωνίας, έξω και πάνω από αυτήν.
Τέταρτον, μιλάει για “νέο διαφωτισμό” δηλαδή για την Νεο-αριστερά
Πέμπτον, δεν μιλάει για τον πραγματικό ανθρωπισμό που εξυψώνει το άτομο, αλλά μιλάει για «νέο ανθρωπισμό», δηλαδή στην ουσία για προστασία της μετανάστευσης.
Έκτον, κάνει ένα πασπάλισμα με γνωστές έννοιες όπως “κλίμα”, “αντίσταση”, «πολιτισμό», “κοινωνική χειραφέτηση” (από ποιον;), “κοινωνική συμμαχία” κ.λ.π.

Δεν μιλάει πουθενά για:
Πατρίδα, εθνικό κράτος, εθνική κοινωνία, ελληνικό πολιτισμό, ελληνική ιστορία, δημοκρατία, πραγματικό ανθρωπισμό, συμμετοχή της κοινωνίας στην πολιτική και του ατόμου στη λήψη των αποφάσεων.

Αυτή είναι η νέα ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντίθετα η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ από την αρχή έχει θέσει το ξεκάθαρο πραγματικό δίλημμα:
«Παγκοσμιοποίηση ή πατρίδες»
Δηλαδή: «Ή διεθνής οικονομική ελίτ, Ή εθνικές κοινωνίες». Το ένα είναι εκ φύσεως αντίπαλος του άλλου.

Από το ένα μέρος είναι οι διεθνείς ολιγαρχικές δυνάμεις που προσπαθούν να διαλύσουν τα εθνικά κράτη, είτε με πολέμους, είτε με χρεοκοπίες, είτε διαβρώνοντας τις εθνικές τους κοινωνίες, για να αυξήσουν τα κέρδη τους και την κυριαρχία τους στον πλανήτη και από το άλλο είναι οι εθνικές κοινωνίες που θέλουν να μείνουν ελεύθερες και να συμμετέχουν στη διαμόρφωση του μέλλοντός τους.

Από το ένα μέρος είναι η ιδεολογία της παθητικής «Ανοικτής Κοινωνίας» και από το άλλο η ιδεολογία της δυναμικής «Ενεργού Κοινωνίας».

Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να ζήσει έξω από μια κοινωνία, μόνος, ένα φτερό στον άνεμο της απρόσωπης παγκοσμιοποίησης, μια καταναλωτική μηχανή και αντικείμενο εκμετάλλευσης της διεθνούς οικονομικής ελίτ, ας επιλέξει το πρώτο.
Όποιος όμως θέλει να είναι κάποιος μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο, με το οποίο θα τον συνδέουν κοινά πράγματα, να έχει μια προσωπικότητα, να συμμετέχει στις αποφάσεις και να ολοκληρώνεται μέσα σ’ αυτό το κοινωνικό σύνολο, ας επιλέξει το δεύτερο.

ΥΓ. Με την πιο πάνω Διακήρυξή του ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει να κλέβει πλέον όλο το φιλελεύθερο ιδεολογικό οπλοστάσιο της παλιάς Δεξιάς και να εξαναγκάζει τη Νεοδεξιά να μάχεται ανοικτά υπέρ των συμφερόντων της παγκοσμιοποίησης.