Που οφείλεται η συνεχής άνοδος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ;

Του Πέτρου Χασάπη
Μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, όλα τα κόμματα σημειώνουν πτώση, πλην ενός, αυτού της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ. Το κόμμα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ ανεβαίνει σταθερά και σύμφωνα με εσωτερική πληροφόρηση, στην πραγματικότητα (η οποία δεν εμφανίζεται στις συστημικές δημοσκοπήσεις, που πάντως δεν μπορούν να κρύψουν αυτή την άνοδο) έχει ήδη ξεπεράσει τη δύναμη του ΚΚΕ, συναγωνιζόμενο πλέον με το ΚΙΝΑΛ, το οποίο ενδεχομένως και να έχει ήδη υπερβεί.

Που οφείλεται όμως αυτή η συνεχής άνοδος, παρά τον πόλεμο που δέχεται από το σύστημα και όλα τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία προσπαθούν να το εξαφανίσουν;

Η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στις πολιτικές ατζέντες που ακολουθούν τα ελληνικά κόμματα. Ειδικότερα, υπάρχουν τριών ειδών πολιτικές ατζέντες που ακολουθούνται στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή:

Η πρώτη είναι η ατζέντα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, την οποία ακολουθούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΜΕΡΑ25. Η ατζέντα αυτή υλοποιεί τα κελεύσματα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, για κατάργηση των εθνικών συνόρων και ελεύθερη διακίνηση Κεφαλαίων, εμπορευμάτων και μεταναστών χωρίς έλεγχο.

Η δεύτερη είναι η προπολεμική σταλινική ατζέντα που ακολουθεί το ΚΚΕ, το οποίο ίσως και να είναι το μοναδικό αυτή τη στιγμή κόμμα στον πλανήτη, που ακολουθεί αυτή την ατζέντα. Όμως και το ΚΚΕ, συμφωνεί τουλάχιστον με το σκέλος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που έχει να κάνει με την ανεξέλεγκτη διακίνηση μεταναστών και έτσι στην ουσία έχει καταστεί το «αγαπημένο παιδί» του συστήματος και έχει τεθεί στο απυρόβλητο.

Η τρίτη είναι η πατριωτική ατζέντα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ. Είναι ένα απλό και εύληπτο μήνυμα που λέει “πρώτα η Ελλάδα, πρώτα οι Έλληνες”. Είναι η ατζέντα της προστασίας των εθνικών συνόρων, της αυτονομίας και αυθυπαρξίας του εθνικού κράτους, της προστασίας και της ασφάλειας του ελληνικού λαού, της εσωτερικής οικονομικής ανάπτυξης, της διατήρησης της ελληνικής ιστορίας, του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής παράδοσης. Είναι λοιπόν επόμενο να βάλλεται από τα υπόλοιπα συστημικά κόμματα, καθώς και από τους πάτρωνές τους στα ΜΜΕ και στην οικονομική ολιγαρχία του τόπου.

Όπως όμως παρατηρούμε, τόσο στην υπόλοιπη Ευρώπη, όσο και στις ΗΠΑ, αλλά και παντού στον κόσμο, κάτι που φάνηκε με τον πλέον έντονο τρόπο με το Brexit, οι δυνάμεις της προστασίας των εθνικών κρατών και των εθνικών κοινωνιών ανέρχονται συνεχώς, ενώ χάνουν έδαφος οι δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (οι λαοί παύουν να πέφτουν στην παγίδα της), παρά τα άπειρα μέσα που διαθέτει για τη στήριξή της η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία.