Εφαρμόζεται ένας ιδιότυπος στρατιωτικός νόμος;

Του Πέτρου Χασάπη
Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) με τις οποίες έχουν επιβληθεί τα δραστικά μέτρα περιορισμού των στοιχειωδών ελευθεριών των Ελλήνων, δίκην στρατιωτικού νόμου και οι οποίες έρχονται προς ψήφιση στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα, επικαλούνται τα άρθρα 44 παρ. 1, 5 παρ. 5, 18 παρ. 3 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος.

Το άρθρο 44 παρ. 1 επιτρέπει την έκδοση ΠΝΠ σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης. Όλα καλά μέχρις εδώ. Δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρός αντίλογος.

Η επικαλούμενη όμως παράγραφος 5 του άρθρου 5 λέει ότι: «Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας». Ερώτημα: Προστασία της υγείας του καθενός, σε βάρος των ατομικών ελευθεριών του κάθε άλλου; Στην ουσία, ολόκληρο το άρθρο 5 είναι ένας ύμνος προς τις ατομικές ελευθερίες. Ειδικά η παράγραφος 3 του ίδιου άρθρου αναφέρει ότι: «H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Kανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος». Με τις ανωτέρω ΠΝΠ και φυσικά το νόμο που θα τις επικυρώσει την επόμενη εβδομάδα, στην πράξη έχουμε κατάλυση των ατομικών ελευθεριών των Ελλήνων από την κυβέρνηση, χωρίς οι ίδιοι να ευθύνονται για κάτι. Άραγε το Σύνταγμα εδώ ήθελε να επιβάλλεται με έναν απλό νόμο η καθολική αναστολή των ατομικών ελευθεριών των Ελλήνων;

Η παράγραφος 3 του άρθρου 18 ορίζει ότι: «Eιδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με τις επιτάξεις για τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης, ή για τη θεραπεία άμεσης κοινωνικής ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία». Εδώ μιλάμε για κατάλυση του ατομικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας, παντός είδους, όπως γίνεται αντιληπτό.

Τέλος, η παράγραφος 3 του άρθρου 21 ορίζει ότι: «Tο Kράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων». Προφανώς εδώ ο συνταγματικός νομοθέτης δεν είχε υπόψη του μια πανδημία σαν την παρούσα, αλλά τα συνήθη συμβαίνοντα σχετικά με την υγεία των πολιτών. Επομένως και τη διάταξη αυτή δεν μπορεί να την επικαλεστεί η κυβέρνηση για να επιβάλει την καθολική αναστολή των ατομικών ελευθεριών των Ελλήνων.

Από την άλλη, η παράγραφος 1 του άρθρου 48 ορίζει ότι: «Σε περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων ή άμεσης απειλής της εθνικής ασφάλειας, καθώς και αν εκδηλωθεί ένοπλο κίνημα για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, η Bουλή, με απόφασή της, που λαμβάνεται ύστερα από πρόταση της Kυβέρνησης, θέτει σε εφαρμογή, σε ολόκληρη την Eπικράτεια ή σε τμήμα της, το νόμο για την κατάσταση πολιορκίας, συνιστά εξαιρετικά δικαστήρια και αναστέλλει την ισχύ του συνόλου ή μέρους των διατάξεων των άρθρων 5 παράγραφος 4, 6, 8, 9, 11, 12 παράγραφοι 1 έως και 4, 14, 19, 22 παράγραφος 3, 23, 96 παράγραφος 4 και 97. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας δημοσιεύει την απόφαση της Bουλής».

Όμως η παράγραφος 4 του άρθρου 5, την αναστολή της οποίας επιβάλει το άρθρο 48 παρ. 1 μας λέει ότι: «Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει». Αυτή ακριβώς, αλλά και τις υπόλοιπες διατάξεις του άρθρου 5 για τις ατομικές ελευθερίες αναστέλει τώρα η κυβέρνηση με τις ΠΝΠ και τα διοικητικά μέτρα που περιορίζουν την ελεύθερη κίνηση των πολιτών, τα πρόστιμα που επιβάλλει κ.λ.π.

Δηλαδή, εδώ έχουμε την εφαρμογή ενός ιδιότυπου «στρατιωτικού νόμου», χωρίς την επίκληση του άρθρου 48 παρ. 1 και χωρίς να συντρέχουν φυσικά οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 48 παρ. 1, εκτός και αν ο κορωνοϊός μπορεί να θεωρηθεί άμεση απειλή της εθνικής ασφάλειας της χώρας. Εάν κάτι τέτοιο πιστεύει η κυβέρνηση ότι ισχύει, τότε θα πρέπει να επικαλεστεί την εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος και όχι να το εφαρμόζει de facto χωρίς να το λέει. Έχει κι αυτό την πολιτική του σηματοδοσία, καθόσον, ενώ η κυβέρνηση περιορίζει την ελεύθερη κίνηση των πολιτών και επιβάλει πρόστιμα, ταυτόχρονα προσπαθεί να τα φορτώσει όλα στην ατομική ευθύνη του καθενός μας, που είναι τρομοκρατημένος από τον κορωνοϊό, ως ο εγκλεισμός μας και ο αυτοπεριορισμός μας να ήταν κάτι φυσιολογικό και αναμενόμενο και όχι επιβαλλόμενο από την κυβέρνηση.

Θα μου πείτε βέβαια και τι να κάνουμε τώρα; Να κολλήσουμε αυστηρά πάνω στο γράμμα του Συντάγματος και να πεθάνουμε κυκλοφορώντας ελεύθεροι; Εξάλλου το Σύνταγμα αυτό έχει καταντήσει «φυσαρμόνικα» στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης, τώρα θα κολλήσουμε;

Σωστά, αλλά με ανησυχεί η επόμενη μέρα. Η επόμενη μέρα θα μας βρει χρεοκοπημένους για μια ακόμα φορά και τα μέτρα που θα ληφθούν σε βάρος του λαού, με πρόσχημα την προηγούμενη (τωρινή) εφαρμογή του Συντάγματος, θα είναι πολύ σκληρά, υπέρ της εγχώριας και διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας. Στην ουσία σήμερα, με το φόβο του κορωνοϊού, εμείς οι ίδιοι συναινούμε και διολισθαίνουμε προς την αυτοκατάργηση των ατομικών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών και μπορεί αυτό σήμερα να το κάνουμε υπέρ της υγείας ημών και της εθνικής μας κοινωνίας και σωστά το κάνουμε, αύριο όμως θα μας επιβάλλουν να το κάνουμε υπέρ των οικονομικών ολιγαρχών. Δεν μας προστάτευσε το υπάρχον Σύνταγμα όταν το 2015 ανατράπηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, δεν πρόκειται να μας προστατεύσει ούτε μετά.

Ας τα έχουμε όλα αυτά υπόψη μας και τουλάχιστον ας απαιτήσουμε στη συνέχεια ένα Νέο Σύνταγμα από το λαό για το λαό.