Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη
Επειδή έρχεται και ξανάρχεται το αίτημα προς την Ελληνική Δικαιοσύνη, για αναγνώριση νομικού προσώπου το οποίο διακηρύσσει ότι εκπροσωπεί δήθεν “τουρκική” μειονότητα της Θράκης και επειδή η Τουρκία έχει ρίξει τεχνηέντως τους τόνους τελευταία, ενόψει (ενόψει) της εκδίκασης σχετικού αιτήματος, θα πρέπει να πούμε λίγα λόγια.
Πρώτον, η Συνθήκη της Λωζάνης αναγνωρίζει ελληνική μουσουλμανική μειονότητα και όχι τουρκική και αυτό το έχει υπογράψει και έχει αναγνωρίσει και η Τουρκία. Επομένως τουρκική μειονότητα δεν υφίσταται.
Δεύτερον, τώρα η Τουρκία, έχοντας επεκτατικά σχέδια, επιμένει και υποκινεί αναγνώριση «τουρκικής» μειονότητας, προκειμένου να την χρησιμοποιήσει ως μοχλό διάλυσης της ελληνικής εθνικής ενότητας και στη συνέχεια απώλεια ελληνικών εδαφών υπέρ της Τουρκίας.
Τρίτον, σε περίπτωση, που για οποιονδήποτε λόγο αναγνωρισθεί από ελληνικό δικαστήριο ύπαρξη «τουρκικής» μειονότητας στη Θράκη, αυτό θα σημάνει στην ουσία μονομερή από την πλευρά μας και μάλιστα de jure αναθεώρηση της πιο πάνω Συνθήκης της Λωζάνης.
Τέταρτον, πριν λίγο καιρό, η κυβέρνηση, προφανώς από λάθος προσπάθησε να περάσει διάταξη νόμου η οποία αναφερόταν σε ύπαρξη γενικά εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα. Έπειτα όμως από σφοδρή αντίδραση του κόμματος της Ελληνικής Λύσης και υποβολή σχετικής ενστάσεως αντισυνταγματικότητας, αλλά και με διαμαρτυρία και από τα υπόλοιπα κόμματα, η κυβέρνηση απέσυρε τη διάταξη και αυτό αποδεικνύει ότι νομικά δεν υφίσταται καμία ξένη εθνική μειονότητα στην Ελλάδα.
Πέμπτον, εδώ δεν πρόκειται για τη συνταγματική ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, αλλά πρόκειται για προσπάθεια αλλοίωσης της εθνικής σύνθεσης και επομένως υπέρτεροι λόγοι δημοσίου και εθνικού συμφέροντος επιβάλλουν την μη αναγνώριση.
Επομένως, οποιοδήποτε ελληνικό δικαστήριο και προφανώς και ο Άρειος Πάγος, δεν μπορεί νομικά να αναγνωρίσει ύπαρξη «τουρκικής» μειονότητας στην Ελλάδα.
