Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη
ΗΠΑ και ΕΕ συμφώνησαν ένα κοινό κείμενο συμπερασμάτων επτά σελίδων, κατά τη Σύνοδο Κορυφής, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες.
Το κείμενο περιλαμβάνει τον έλεγχο σχεδόν των πάντων, από Ευρώπη, Αφρική, Ασία μέχρι τη γειτονιά της Ρωσίας και της Κίνας, αλλά και το εσωτερικό των ίδιων των χωρών Ρωσίας και Κίνας. Με λέξεις όπως «μεταρρυθμίσεις, αποκλιμάκωση, ελευθερία, διεθνές δίκαιο, δημοκρατία, ασφάλεια, ευημερία, ανθρωπιστικές ανάγκες, ανθρωπιστική βοήθεια, βάναυσα εγκλήματα, ψηφίσματα ΟΗΕ, ανθρώπινα δικαιώματα, διάλογο, κίνδυνοι για τις εταιρίες μας, προστασία της κοινωνίας των πολιτών (δηλαδή των ΜΚΟ), ανθρώπινα δικαιώματα, status quo, ενίσχυση του εμπορίου, ενίσχυση των επενδύσεων, τεχνολογική συνεργασία, πράσινη ανάπτυξη κ.λ.π.) στην ουσία καλύπτει τον πραγματικό του στόχο που είναι η ωμή επέμβαση και επέκταση της δυτικής παγκοσμιοποίησης στην Ανατολή και την Αφρική.
Έπειτα από τη σύνοδο αυτή και το συγκεκριμένο κείμενο, δεν πρέπει να μένει πλέον καμία αμφιβολία για τους στόχους της δυτικής διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας. Είναι η προσπάθεια επικράτησης της δυτικής παγκοσμιοποίησης σε βάρος όσων εθνικών κρατών αντιστέκονται και κυρίως των πιο ισχυρών εξ αυτών. Και αυτό που υποψιαζόμασταν από καιρό, τώρα γίνεται ευκρινές. Δηλαδή το ΝΑΤΟ γίνεται και επίσημα ο στρατιωτικός βραχίονας επιβολής της δυτικής παγκοσμιοποίησης.
Ένα άλλο επιβεβαιωτικό στοιχείο των ανωτέρω, είναι η μη ξεκάθαρη αναφορά στο κείμενο για τη συνεργασία αποτροπής των μεταναστευτικών ροών, καθόσον οι μεταναστευτικές ροές είναι το απόλυτο «όπλο» στα χέρια της δυτικής παγκοσμιοποίησης για τη διάλυση των εθνικών κρατών. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε τη συμφωνία του Μαρακές.
Αναφορά στην Αν. Μεσόγειο, όχι όμως στο Αιγαίο.
Μέσα στο κείμενο γίνεται και μια αναφορά στην Αν. Μεσόγειο, αλλά καμία στο Αιγαίο. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι: “Αποφασίζουμε να συνεργαστούμε για βιώσιμη αποκλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου οι διαφορές πρέπει να επιλυθούν μέσω διαλόγου με καλή πίστη και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Στόχος μας είναι μια συνεργασία και αμοιβαία επωφελής σχέση με μια δημοκρατική Τουρκία”.
Η αναφορά αυτή επιδέχεται πολλές αναγνώσεις και πολλές ερμηνείες. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας το «χάρτη Μπάιντεν» (βλ. Εικόνα) με τον οποίο δωρίσθηκε η Αν. Μεσόγειος στην Τουρκία, τότε η αναφορά αυτή στο κείμενο, ίσως και να είναι εναντίον των συμφερόντων του εθνικού κράτους της Ελλάδας.
