Με έκπληξη διαβάσαμε πρωϊ πρωϊ το πρωτοσέλιδο της έγκυρης εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ» με τον πιο πάνω τίτλο.
Τμήματα του δημοσιεύματος έχουν ως εξής:
«Τελικώς η προσφυγή στη Χάγη για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο δεν είναι τόσο απλή υπόθεσις όσο πίστευαν ορισμένοι. Ήτο πράγματι έκπληξις το γεγονός ότι η Αλβανία και μάλιστα υπό την ηγεσία του μηχανοράφου Έντι Ράμα συνεφώνησε τόσο απλά σε μια νομότυπη διαδικασία η οποία συμφώνως προς όλες τις προβλέψεις θα δικαίωνε τις ελληνικές θέσεις. Όμως δεν συνεφώνησε «τόσο απλά».
Ζητεί ανταλλάγματα. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Συνήθως η Αλβανία λειτουργεί σε λογική συναλλαγών. Το ερώτημα είναι εάν οι απαιτήσεις της κινούνται εντός λογικού πλαισίου. Κάτι που συνήθως δεν συμβαίνει. Ακόμα και όταν οι απαιτήσεις είναι οικονομικές. Είναι γεγονός ότι ο Έντι Ράμα,, ο οποίος έθεσε ζήτημα αποζημιώσεως περιουσιών που απωλέσθηκαν ή καταστράφηκαν κατά τον πόλεμο, δεν ετόλμησε να ομιλήσει για τις περιουσίες των Τσάμηδων. Κάτι τέτοιο δεν υπήρχε επ’ ουδενί περίπτωσις να γίνει δεκτό από την Ελλάδα…
…Βεβαίως γνωρίζαμε ότι υπάρχει τέτοια απαίτησις. Ο Έντι Ράμα την είχε θέσει και κατά το παρελθόν προς τον τότε υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά στο πλαίσιο της συζήτησης για την άρση του εμπολέμου μεταξύ των δύο χωρών.
Τότε, την κατάσταση «έσωσε» ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος εξήγησε στην κυβέρνηση της εποχής αφ΄ ενός ότι κάτι τέτοιο θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου – οπότε μπορεί να αποκτούσαν εφαλτήριο και οι Τσάμηδες για τις δικές τους διεκδικήσεις – αφ’ εταίρου και τα χρήματα που θα απητούντο δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα….
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, για ποιον λόγο η Κυβέρνησις έσπευσε να ομιλήσει για συμφωνία με την Αλβανία και συνυποσχετικό για τη Χάγη; Ήταν πρόθυμη να υποχωρήσει στον εκβιασμό του Έντι Ράμα προκειμένου να φτάσουμε στο διεθνές δικαστήριο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών; Και για ποιον λόγο, τίποτε από αυτά δεν έγινε δημοσίως γνωστό; Για ποιον λόγο οι Έλληνες αφέθηκαν να πιστεύουν ότι θα πηγαίναμε στην Χάγη με ένα καλή τη πίστη συνυποσχετικό που θα υπέγραφε η Αλβανία;….»
Τούτον δοθέντων, απορούμε γιατί η ελληνική κυβέρνηση κάθεται και παρακαλάει τον κάθε Ράμα και δεν προχωρά μονομερώς στην κήρυξη ΑΟΖ, όπως έχει όλο το προς τούτο δικαίωμα από το διεθνές δίκαιο και να αφήσει την Αλβανία και την κάθε Αλβανία να τρέχει εκείνη στη Χάγη να βρει το «δίκιο» της;